Vandaag een vrije dag, maar niet echt kunnen genieten. Op weg naar Stonetown stuitten we op een vreselijk busongeluk. We zijn gestopt en hebben met een paar andere autos gewonden meegenomen en naar het ziekenhuis gebracht, want ambulances kennen ze hier niet...grote bende daar! Een paar lichtgewonden, maar ook heel zwaar en doden...moeilijk om te zien. En er zaten mensen vast in de bus maar daar konden ze niet bij, want de bus was tegen een boom tot stilstand gekomen met een bijen nest...dus iedereen die in de buurt kwam werd lek gestoken. Op het moment dat wij aankwamen waren ze droge palmbladeren aan het aansteken om het nest te verbranden en met de rook de bijen te verjagen om bij de gewonden/doden te kunnen komen.....
Maar verstand op nul en helpen. Heb met een klein jongentje rondgelopen in het ziekenhuis, waar niemand kwam helpen. En ook een vrouw die we brachten en op de grond lag te kreperen van de pijn werd in eerste instantie niet geholpen. Ik heb haar gewoon met een rolstoel de eerste hulp afdeling op gerold. Ze waren daar bezig met de anderen die we gebracht hadden...onder het bloed en sommigen buiten bewustzijn.... maar zelf die laasten hielpen ze niet. Lijkt wel of ze hier beginnen met de mensen die bloeden. Een man was buiten bewustzijn en ik kon zien aan zijn ademhaling dat hij er ernstig aan toe was, maar ook hem lieten ze liggen. En een man die half verbrand was met de vellen aan zijn lijf, daar werd niets aan gedaan.....
Niet helpen was geen optie voor ons, maar makkelijk is het niet. De realiteit is hard en je weet nooit of er een morgen is.
Hi Mariska,
BeantwoordenVerwijderenDit is echt heel heftig!
Vooral om te zien dat deze mensen niet krijgen wat ze nodig hebben. En dat jij ze niet allemaal kunt helpen.
Maar je hebt wel gedaan wat je kon! Je hebt een voorbeeld gegeven. En jouw liefdevolle aandacht is zonder twijfel in diverse harten als een helder licht opgemerkt.
Jouw aanwezigheid doet er toe.
Lieve groet van Mark